Alweer bijna een maand hier

Hallo allemaal,

De laatste keer dat ik een reisblog schreef was ik hier nog maar een dag. Het werd dus weer tijd dat ik wat schreef. We zijn inmiddels gewend hier in het mooie Suriname! We hebben al veel van Paramaribo gezien en worden nu wel een beetje nieuwsgierig naar de rest van het land. Na een week heeft Melanie zich ook bij ons gevoegd dus we zijn nu compleet.

We hebben de markt ontdekt waar we groente kunnen kopen. Ook hebben we van mensen tips meegekregen over andere markten. Deze gaan we zeker nog bezoeken! Ook hebben we het beroemde broodje pom en broodje bakkeljauw gegeten. Smaakt anders maar wel erg lekker! We hebben de beroemde Palmentuin bezocht en het presidentieel paleis. Deze zijn kleiner dan verwacht maar toch erg mooi om te bekijken. We hebben nu een vaste supermarkt en slager. Deze zitten vlakbij en zijn niet zo duur. Ook zijn we bij Choi’s geweest. Dit is een mega supermarkt waar ze alles hebben wat je maar kunt bedenken. Een beetje een combinatie van Nederlandse en Amerikaanse supermarkten. De eerste keer hebben we ons hier behoorlijk uitgeleefd maar toen we het bonnetje zagen besloten we de volgende keer toch alleen maar het broodnodige mee te nemen. Het geld vliegt er sowieso wel aardig uit. Natuurlijk koop je nu ook dingen waar je voor lange tijd wat aan hebt zoals vuilniszakken en douchegel. We hebben inmiddels ook de DIO drogist ontdekt. Hier kun je gelukkig vrij veel halen. Wat wel opvalt is dat ze weinig zonnebrand verkopen maar dit is logisch als je bedenkt dat de inwoners van Suriname bijna niet verbranden.

We merken vooral dat de mensen hier erg gastvrij en vriendelijk zijn. De taxi chauffeurs waarschuwen je voor de straattaxi’s. Deze zetten je vaak af dus kun je beter de officiële taxi’s bellen. Ook hebben we contact met onze buren en onze huisbaas. Zij geven ons allerlei tips wat we moeten zien en doen. Erg leuk! Onze huisbaas René houdt contact en informeert of het ons hier bevalt. Als we een probleem hebben kunnen we hem altijd bereiken. Fijn om te weten. We kwamen er wel achter dat de televisie niet goed werkte. René heeft direct contact gelegd met de eigenaar van dit huis die in Nederland woont. Binnen een week hadden we een nieuwe tv! Dit is dus absoluut niet volgens de vooroordelen dat de Surinamers vaak alles uitstellen. Nu kunnen we voetbal, het Nederlands journaal en allerlei films en series bekijken.

We hebben ook een abonnement afgesloten bij een sportschool. Hier kunnen we squashen, fitnessen en in de sauna en zwembad voor niet al te veel geld. Zo komen we in ieder geval niet rollend terug naar Nederland. We zijn er ook achter gekomen dat je het geld hier beter niet direct kunt pinnen. Ze hebben hier zogenoemde Cambio’s. Dit zijn wisselkantoren. Hier kun je euro’s pinnen en deze wissel je dan in voor Surinaamse dollars met een koers van 5,50. Als je het pint krijg je maar een koers van 4,50. Dit scheelt dus behoorlijk. Als we het dan toch hebben over geld moet ik wel opbiechten dat we al zijn wezen shoppen. We hebben meer lange, dunne broeken gekocht aangezien je niet met een korte broek naar je stage mag. Helaas wilde dit in de binnenstad niet echt lukken. Alle winkels zijn van Chinezen en alle maten zijn dus ook op Chinezen gebaseerd. Daar passen wij dus niet in. Gelukkig zijn we ook naar de Hermitage mall geweest waar de meeste Surinaamse mensen hun kleding kopen. Hier werden we gelukkiger van!

Natuurlijk moesten we ook nog allemaal regeldingen afhandelen. We hebben kennis gemaakt op het IOL (instituut voor opleiden van leraren). Zij gaan ons begeleiden met onze stage en onderzoek. Dit is goed geregeld en je legt gemakkelijk contact. Helaas geldt dit niet voor het RKBO. Dit is de organisatie die de stageplekken verdeeld. We hebben er een week over gedaan om een afspraak te regelen. Ik wilde namelijk graag regelen dat ik met Melanie samen stage kon gaan lopen. Helaas was op deze school geen plek maar nu loop ik stage met Erik en Inge. Aangezien Melanies school op loopafstand van ons huis is kan dit gelukkig wel. Het was dus wel een nuttige afspraak. Hopelijk kunnen we aanstaande maandag kennis gaan maken op de stagescholen. We zijn ook aan de slag geweest voor ons visum. Hier moeten we namelijk ook nog van alles voor regelen. We hebben een afspraak op zes april en moeten dan alle papieren in orde hebben. Dan krijgen we verlenging tot en met juni. Nu hebben we een visum tot acht mei. We zijn hier voorlopig in ieder geval niet illegaal.

We hebben sinds deze week ook fietsen gekocht. Eerst was dit niet het plan maar toen kwamen we tot de conclusie dat die vele ritjes met de taxi toch aardig wat geld kosten. We merken nu al verschil in de portemonnee. Een enkele reis met de taxi is toch al gauw 10 SRD. Eerst hebben we contact opgenomen met Uno Pikin (betekend ons kind in Surinaams). Helaas had hij voor ons geen fietsen beschikbaar en heeft hij ons doorverwezen naar een vriend van hem die ook fietsen verkoopt. Dat heeft ook weer een week geduurd maar we hebben ze! Het links fietsen gaat beter dan verwacht hoewel je goed moet opletten waar je fietst. De wegen zijn hier namelijk erg slecht en niet ingericht op fietsers. Aan de andere kant houdt het verkeer veel rekening met je. Ze laten je vaak even voor gaan.

Afgelopen week is het ook erg slecht weer geweest. Het heeft een aantal dagen aan één stuk door geregend. En dit is geen miezer regen zoals in Nederland. Je moet je het voorstellen als een hoosbui in Nederland en dan hier de hele dag door. Hier werd iedereen een beetje zat van, voor mij viel het wel mee. Ik kan goed niets doen ;)

Vandaag hebben we een terugkomdag gehad van het IOL. Voor ons niet erg nuttig aangezien we nog geen stage lopen. Toch was het wel gezellig en hebben we kennis gemaakt met de hele groep. Zij doen vaak samen dingen en zitten in een WhatsApp groep waar wij inmiddels ook aan zijn toegevoegd. Een aantal van hen doen de opleiding pabo (docent basisonderwijs). Ze hebben best heftige dingen hier meegemaakt. Op hun stageschool straffen ze kleuters namelijk door te slaan met een metalen of houten staaf. Heftig! Het was wel fijn om het daar even over te hebben met de mensen van het IOL aangezien wij het misschien ook tegen kunnen komen. De begeleiders gaven aan dat we het moeten melden bij de directeur van de school want volgens de wet van Suriname mag het niet. Dit houd ik dan maar in mijn achterhoofd. Ik zal in ieder geval nooit een leerling straffen op deze manier. Na deze ochtend zijn we naar de dierentuin geweest. Het grappige was dat we daar meer wilde apen dan apen in kooi hebben gezien. Ze kwamen uit de boom om hun eten te delen met de aapjes in gevangenschap. Verder was het voor Surinaamse begrippen best een grote dierentuin. Wel stonk het er erg en hadden de dieren erg kleine hokken. Dat is in Nederland wel anders.

Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte. Vanavond gaan we voor het eerst uit en morgen gaan we Braziliaans carnaval vieren. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat!
Tot gauw,

Liefs Kir